Arkadaş İhaneti

Herkesten, tüm arkadaşlarından şikayet eden kişiler vardır.

He canım he bir sen iyisin geri kalan herkes kötü. Herkes kalleş.

Böyle dedim ya, başıma gelmez olur mu?

Meğer benim de çıkarcı dostlarım, beni kullanan arkadaşlarım varmış da, geri zekalı olduğum için anlamam uzun sürmüş.

Hayatıma aldığım kimseyi, bu da köşede dursun iyi geçineyim bir gün bana lazım olur, diye almam.

Bir insanla samimi olduysam hiç ayrılmayacakmışız gibi gelir. Bunda eski arkadaşlarımın etkisi büyük. Herkesle öyle uyumsuzluğun içinde uyumu yakalayıp köklü bir arkadaş olacağımızı sanırım. Sanırdım!

Akıl yaşta değil başta derler ya, bazı şeyler için hayat tecrübesi gerekiyor. Bazen yaşta yani. Görüp geçirmek sindirmek gerekiyor.

Başıma gelen şeyleri yazmayayım, tek tek kimleri neden çıkardığımdan bahsetmeyeyim ancak hayatımdan sebepsiz yere çıkardığım kimse yoktur.

Çok unutkan bir insanım ama bazı hatalar o kadar çoktur ki arada unutamadıklarınız olur. Hataları biriktiririm.

Bir yerden sonra limit dolar.

Sevseniz dahi bazı insanlar size sadece mutsuzluk verir. Neden kendime bunu yapıyorum dersiniz. Demelisiniz.

Ben diyorum ve çıkarıyorum hayatımdan.

Bana da diyor musunuz, he canım he herkes kötü bir sen iyisin, diye?

Kimse vazgeçilmez değildir, buna ben de dahil. (Bilenler bilir hep söylerim, mottomdur, kimse bendeki konumuna güvenmesin diyorsam, ben de kimsedeki konumuma sırtımı dayamam.)

Ben kolay biri değilim. Aksine geçimi çok zor biriyim. Tersim pistir. Çabuk sinirlenirim. Nasıl yapıyorum bilmiyorum ama lafımla sözümle çok insan incitmişimdir. Ve daha bir çok kötü özelliğim mevcuttur.

Ancak sebepsiz yere birini incittiysem ki bu bir sinir anımda garson bile olabilir, unutamam ve affedemem kendimi.

Hayatımdan çıkarsam da birilerini, arkalarından konuşmam, yaptıkları en ufak iyiliği dahi unutmam.

(İtiraf edeyim bu huyumdan nefret ediyorum. Bu da benim lanetim sanırım; artık sevmediğim insanların bile iyiliklerini unutamamak)

İyi ve mutlu olsunlar isterim, çünkü kötü haberlerini aldığımda üzülürüm, üzüldüğüm için bir de kendime kızarım.

İki yüzlü değilim. İnsanları kullanmam ve dürüstümdür. Bana yapılanları ben asla yapamazdım.

Bunların beni, hayatımdan çıkardığım insanlardan ya da devamlı şikayet edip değiştirmek için hiç bir şey yapmayan insanlardan ayırdığını düşünüyorum.

Kötü biri olmam ya da kötü özelliklerim değil yani.

Nasıl biri olduğumun farkında olmam.

Hatalarımın farkındayım. Eleştirilere açığım.

Vefakar biriyim, ama vefanın tek taraflı olmasına karşıyım.

Ve biliyorum, yalnız değilim.